LUKSEMBURG.
Luksemburg a właściwie Wielkie Księstwo Luksemburg to typowe ” małe państwo” posiadające ustrój monarchiczny. Ustrój państwa to monarchia konstytucyjna, od 2000 roku wielkim księciem Luksemburga jest książę Henryk z dynastii Burbon – Parma. Warto dodać, że urodziny księcia są w Luksemburgu świętem narodowym – 23 czerwca.
Kraj ten potocznie zwany jest ” Krajem Bankierów”. Dlaczego? Odpowiedź jest prosta, gospodarka tego kraju opiera się głównie na usługach z sektora bankowego ( jest tu ponad 100 banków !). Językami urzędowymi tego państwa są: język luksemburski, francuski i niemiecki.
Obowiązującą walutą jest euro.
Pomimo tego, że Luksemburg przez długi okres czasu znajdował się pod wpływami Francji i Niemiec, to i tak pozwoliło to na ukształtowanie jego własnej tożsamości. Większość ludności tego kraju jest wyznania rzymsko – katolickiego. Znaczącymi ośrodkami kulturalnymi jest między innymi Radio Luksemburg, które ma zasięg ogólnoeuropejski. Innymi ośrodkami kulturalnymi jest Instytut Wielkoksiążęcy oraz liczne muzea i biblioteki. Większość świąt obchodzonych przez Luksemburczyków związanych jest z kalendarzem chrześcijańskim.
Luksemburg posiada zaledwie 12 miast w których mieszka 86 % całej ludności liczącej ponad 400 tys. ludzi.
Jest to kraj o najniższej stopie podatku VAT, najbogatszy w całej Unii, aż 1/3 ludzi pracujących w Luksemburgu ( pracuje tu ok. 320 tys. ) mieszka poza granicami tego kraju ! Mówi się, że wszystko, co dotyczy Luksemburczyków i Luksemburga jest zgodne ze zdrowym rozsądkiem.
Luksemburg jest jakby Europą w miniaturze, kraj ma zaledwie 2,5 tys. km2 i przeżył ponad 20 obcych najazdów.
Luksemburczycy, mimo iż zamknięci w sobie, są bardzo uprzejmi i przyjaźni w stosunku do cudzoziemców. Unikają wszelkich przejawów ekscentryczności, szczególnie w zachowaniu i ubiorze. Każdego roku Księstwo odwiedza prawie 5 milionów turystów zagranicznych. Ruch turystyczny koncentruje się głównie w mieście Luksemburg oraz na północy kraju, w Ardenach.
Dla Polaków Luksemburg był przez lata krajem wolności słowa, skąd nadawało „Radio Luxemburg”.Jak powszechnie wiadomo Luksemburg jest posiadaczem wielu „naj”.
Jest tu zatem najwyższe PKB per capita ( na głowę ), najwyższa płaca minimalna, najwyższe emerytury (średnio przewyższające ostatnie zarobki !), największa średnia powierzchnia gospodarstw rolnych, największa ilość numerów telefonów komórkowych i stacjonarnych na jednego mieszkańca, największy udział zagranicznych rezydentów i pracowników, największa wydajność pracy, największą ilość paliwa sprzedawanego na jednej stacji benzynowej, najwyższa konsumpcja produktów organicznych, najwięcej (najmocniejszych i najmniej ekologicznych) samochodów przypadających na jednego mieszkańca (0,6) itd., itp…
Luksemburczycy chętnie chodzą na wszelkie imprezy ludowe, czy festyny. Jednak zanika u nich tradycja obchodzenia imprez rodzinnych, coraz częściej spotykają się w restauracjach.
Osoby starsze żyją najczęściej samotnie i korzystają z usług pomocy domowej, Opiekunki lub Opiekuna, pielęgniarki.
Luksemburski sąsiad nie zaprzyjaźni się z nami tak łatwo, a wręcz często zwróci uwagę na nasze niewłaściwe zachowanie. Jeżeli nie oburzymy się na takie uwagi i zrozumiemy, że Luksemburczycy lubią porządek i mają duże poszanowania dla prawa, łatwiej nam będzie ich polubić i z wzajemnością. Nie spodziewajmy się na powitanie wizyty sąsiada z ciastem, a sami też lepiej nie wpadajmy na drugi dzień po szklankę cukru. To dla nich trochę nachalne zachowanie i lepiej wizyty umówmy telefonicznie lub poprzez karteczkę wrzuconą do skrzynki pocztowej.
Język luksemburski. Słowem „moien” warto przywitać się z luksemburskim sąsiadem, aby spojrzał na nas życzliwiej. Żeby nawiązać choć nić sympatii przyda się „wéi geet et?” (Jak leci?), po czym najlepiej powiedzieć „aeddi” (Do widzenia) i szybko zapisać się na lekcje luksemburskiego, żeby przełamać następne lody. Łatwo nam pójdzie nauka słówka dziękuję, bo to tak samo jak po francusku – merci. Nadzwyczajne jest pogodzenie trzech języków w życiu codziennym, bez animozji, który ważniejszy. W polityce, mediach, urzędach, szkołach, kościołach mówi się językiem, który ma dotrzeć do konkretnych słuchaczy. Językiem urzędowym jest jednak francuski.
Kuchnia. Ktoś napisał, że kuchnia luksemburska, to francuskie potrawy podawane w niemieckich porcjach. Chyba nie do końca to prawda, ale trzeba przyznać, że sami luksemburczycy mają kłopot z wymienieniem typowo luksemburskich potraw. Nawet twierdzą, że niektóre produkty uznawane za luksemburskie i tradycyjne, są promowane przez duże sklepy, aby sprzedawały się w określonym czasie i były kupowane przez obcokrajowców.
Typową zupą kuchni luksemburskiej jest rodzaj zupy fasolowej, ale z fasolą gotowaną w łupince. Drugie dania są dosyć ciężkie, podobne do kuchni niemieckiej .
Przykładowe specjalności. Bretzel – popularny precel dawany przez mężczyzn swym wybrankom w trzecią niedzielę Wielkiego Postu Wielkanocnego. Quetscheflued czyli tarta śliwkowa najczęściej spożywana we wrześniu. Verwurelt Gedanken- to specjalne ciastka jedzone podczas karnawału. Boxemännercher- piernikowe ludziki sprzedawane podczas Karnawału. Äppelklatzen-plastry jabłek w cieście. Streisel-drożdżówki z kruszonką. Kiirmeskuch babeczki.
Luksemburg jest krajem katolickim, dlatego wiele świąt kościelnych jest tam obchodzonych bardzo uroczyście. Jak na tak niewielki kraj corocznie odbywa się tam niesamowita ilość przeróżnych imprez, festiwali i uroczystości związanych z lokalną tradycją. Najbardziej znane święta w Luksemburgu to: Nowy Rok, Wielkanoc, Święto Pracy, 23 czerwca – Święto Narodowe, obchodzone, jako rocznica urodzin Wielkiego Księcia; Wniebowstąpienie NMP, Wszystkich Świętych, Boże Narodzenie.
Znane festiwale. Festiwal Mediewal w Vianden, podczas którego miasto zamienia się w miejsce pełne średniowiecznych rycerzy i księżniczek, organizowane są pokazy walk, dawne zabawy i tańce. Festiwal win w Grevenmacher, gdzie muzyka i zabawa połączone są z degustacją mocnych trunków. Riesling Open, czyli Festiwal win nad Mozelą. Festiwal jabłek w Steinsel.
