Stopa Cukrzycowa to choroba niedokrwienna stóp. Może doprowadzić do konieczności przeprowadzenia amputacji stopy. Jej leczenie wymaga dużych nakładów środków pieniężnych oraz cierpliwości i wytrwałości. Stopa cukrzycowa jest wynikiem powikłania cukrzycy. Stopa cukrzycowa zmniejsza wrażliwość stóp na ból, utrudnia gojenie ran i wywołuje ich owrzodzenie. W konsekwencji może spowodować deformację stopy, która uniemożliwi chodzenie.
Opis schorzenia :
Objawy stopy cukrzycowej najczęściej zaczynają się od niewinnego bólu stopy. Istnieją dwa rodzaje choroby: stopa cukrzycowa niedokrwienna i zespół stopy cukrzycowej neuropatycznej. Pierwszy typ powstaje na skutek pogorszenia ukrwienia w stopie. Druga odmiana choroby wiąże się z uszkodzeniem obwodowego układu naczyniowego.
Stopa cukrzycowa wymaga leczenia przez specjalistów: diabetologa, chirurga naczyniowego, ortopedy, rehabilitanta i dermatologa. W trakcie leczenia stopy cukrzycowej należy zachować cierpliwość . Osoba chora na cukrzycę musi dbać o stopy. Powinna nosić obuwie ortopedyczne lub do butów wkładać specjalne wkładki.
Odciski i modzele musi usuwać specjalista. Jeżeli choroba naczyniowa jest rozwinięta, wówczas pacjent powinien mieć przeprowadzane specjalistyczne zabiegi naczyniowe. Do leczenia ran i owrzodzeń wykorzystuje się preparaty zawierające srebro, tlenowe komory hiperbaryczne lub opatrunki z podciśnieniem. Powstałe rany są trudne do wyleczenia. Poza tym nie istnieją środki, które by pomagały w sposób idealny.
Nieleczona stopa cukrzycowa może prowadzić do konieczności amputowania kończyny.
Objawy stopy cukrzycowej:
-
ból nasilający się w nocy, z towarzyszącymi bolesnymi kurczami mięśni, uczucie mrowienia i kłucia w nodze
-
łuszczenie i wysuszanie się skóry
-
pojawienie się licznych pęknięć z ogniskami martwicy i owrzodzenia
-
gorsze gojenie się ran
-
zaburzenia w odczuwaniu bólu, temperatury i dotyku
-
deformacja kości.
Leczenie i pielęgnacja stopy cukrzycowej:
Kluczowym elementem profilaktyki i leczenia schorzenia jest szczególna dbałość o zdrowie i dobrą kondycję stóp, a przede wszystkim – konsekwentnie prowadzona terapia mająca na celu obniżenie poziomu cukru we krwi.
Skórę wokół rany myjemy krótko – 3-4 minuty. Bardzo ważne jest sprawdzenie temperatury wody, która nie może przekroczyć 37°C. Uwaga: nie moczymy stóp!
Podstawowym błędem, jaki popełniają pacjenci z zespołem stopy cukrzycowej, jest moczenie nóg. Przyjmują błędne założenie, że pozwoli to na dokładne umycie rany czy prawidłowe usunięcie występujących odcisków. Niestety moczenie skóry stóp w cukrzycy przyśpiesza rogowacenie naskórka, a pękanie tych zrogowaceń tworzy wrota do wnikania i rozwoju bakterii . Osuszamy skórę, a szczególnie przestrzenie międzypalcowe, w których może dojść do rozwoju grzybów i bakterii, a następnie powstania owrzodzenia. Odkażamy ranę. Ranę powinniśmy myć oddzielnie, najlepiej solą fizjologiczną. Jeżeli używamy antyseptyku, to powinien to być płyn bezbarwny, bezzapachowy, antyalergiczny i bakteriobójczy.
Nie można używać środków chemicznych i barwiących ranę. Jeżeli chcemy skorzystać z określonego preparatu, trzeba tę kwestię przedyskutować ze specjalistą. Po odkażeniu rany jałowym gazikiem usuwamy pozostałe zanieczyszczenia z rany.
Usuwamy zrogowacenia. Do tego celu najlepiej użyć specjalnej tarki lub pumeksu przeznaczonego dla chorych na cukrzycę, który należy za każdym razem umyć i osuszyć. Powinien być przechowywany w suchym miejscu i często wymieniany. Bardzo ważne jest, żeby podczas ścierania nie uszkodzić zdrowej skóry. Uwaga: nie można samodzielnie usuwać twardej skóry wokół rany. W tym celu powinniśmy zgłosić się do specjalisty. Stosujemy maść na zdrową skórę stopy. Po umyciu (lub też usunięciu zrogowacenia) skórę stopy wokół rany (ale nigdy na ranę) należy nawilżyć i natłuścić maścią lub kremem. Warto zapytać lekarza czy pielęgniarkę, jakie maści powinna stosować osoba chora na cukrzycę. Odpowiednie nawilżenie i natłuszczenie skóry stóp zapobiega odgnieceniom, skóra staje się mniej podatna na rogowacenia, jest bardziej elastyczna, a sama rana obkurcza się, zmniejszając swoją powierzchnię.
Na ranę stosujemy żel, który oczyszcza ją, utrzymuje w niej optymalne wilgotne środowisko, tym samym przyspieszając proces gojenia. Opatrunek przylega do rany, wypełnia szczelinę i zapobiega powstawaniu zakażenia.
Dobieramy odpowiedni opatrunek. Każda rana po wykonaniu wspomnianych już czynności powinna być zabezpieczona opatrunkiem aktywnym, który np. pochłania nadmiar wysięku, zapachu (np. opatrunki węglowo-srebrowe), działa przeciwbakteryjnie (np. opatrunki srebrowe) i nie przywiera zbyt mocno. Dzięki temu zmniejsza ból przy jego zdejmowaniu względem zwykłego opatrunku z gazy.
Ważna uwaga dla Opiekuna!
Wszelkiego rodzaju opatrywanie ran, zmianę opatrunków, wykonuje tylko fachowy personel medyczny. Opiekunowi nie wolno wykonywać tych czynności.
Przydatne linki:
Więcej o Stopie Cukrzycowej można przeczytać na poniższych linkach:
http://www.stopacukrzycowa.com/
https://portal.abczdrowie.pl/stopa-cukrzycowa-objawy
http://www.mp.pl/cukrzyca/powiklania/66541,stopa-cukrzycowa
http://www.podolog.info.pl/stopa-cukrzycowa-objawy-leczenie/
http://www.polskatimes.pl/artykul/6562519,typowe-objawy-stopy-cukrzycowej,id,t.html
